कविता: आठवणी - सुवर्णा कांबळे
जेव्हा जाते मी तुझ्यापासून दूर ।
आपोआप नयनांना येतो पूर ।।
कंठ येतो बघ दाटून ।
मन गेले गहिवरून ।।
आठवणी येता तुझ्या एकांती मी बसते ।
अवतीभोवती दृष्टी फिरविता तुझेच रूप डोळ्यात वसते ।।
तुझ्या पावित्र्याचे कसे मोजू मोल ।
जीवनात तुझ्याविना सावरू कसा तोल ।।
आठवून तुझ्या सुख -दुःखाच्या आठवणी ।
कबुली देते आहे तुझी जन्मोजन्मी ऋणी ।।
तुलाच मान आहे ईश्वराबरोबरीने ।
‘आई ‘ तुझ्याच आठवणी हृदयात कोरल्यात मनाने ।।